NAZLI GAZETESİ

İÇİMDE BİR SOKAK VAR

Sesim kekeme bir çocuğun ağzında titriyor

Bedenimi huysuz bir esinti kapladı

Deli mi deli

Çocuktum oysa

Başıma dikildiğinde mahallemizin ayakkabıcısı

Bu dünya sana göre değil dedi duvarlar

Sıyrılacak mıyız

Dargınım, mülteci gibiyim

Her yerde sığıntı yaşamlar

Çocuktum oysa kendi çocuğum

Yoksulluklardan devrim çıktı dedi şairim

Ya savaşlardan

Yitik şehirlerde ölü bedenler

Kayıp çocuklar nerede

Ya o çocuk kırgınlığı

Yüzlerinde korkunun öcü

Feraset dedi bir şiirinde şairim

Işığa koşan yalınayak izler silinecek mi?

Kimsesiz miyiz biz

Andımız soluksuz

Sevdamız yavan mı bayrağa

Biz çoğuz dedi baba şair

Biz çoğuz

0tuz yıldır tam otuz

Soğuk ranzada yatan şairler var dedi şairim

Ya insan dargınlığı

İçimde bir sokak var

Buharlaşan su kimin

Yağmuru hep bekledi ağaçlar

Üşüyorum

Leyla KARATAŞ

İÇİMDE BİR SOKAK VAR :

Sesim kekeme bir çocuğun ağzında titriyor Bedenimi huysuz bir esinti kapladı Deli mi deli Çocuktum oysa Başıma dikildiğinde mahallemizin ayakkabıcısı Bu dünya sana göre değil dedi duvarlar Sıyrılacak mıyız Dargınım, mülteci gibiyim Her yerde sığıntı yaşamlar Çocuktum oysa kendi çocuğum Yoksulluklardan devrim çıktı dedi şairim Ya savaşlardan Yitik şehirlerde ölü bedenler Kayıp çocuklar nerede Ya o çocuk kırgınlığı Yüzlerinde korkunun öcü Feraset dedi bir şiirinde şairim Işığa koşan yalınayak izler silinecek mi? Kimsesiz miyiz biz Andımız soluksuz Sevdamız yavan mı bayrağa Biz çoğuz dedi baba şair Biz çoğuz 0tuz yıldır tam otuz Soğuk ranzada yatan şairler var dedi şairim Ya insan dargınlığı İçimde bir sokak var Buharlaşan su kimin Yağmuru hep bekledi ağaçlar 

"İçimde Bir Sokak Var" şiiri, insanın içsel kırgınlıkları, toplumun maruz kaldığı adaletsizlikler ve çaresizlik üzerine derin bir anlatı sunuyor. Şiirde dikkat çeken ana tema, çocukluk masumiyetinin kaybı ve dünyanın acımasız gerçekleriyle yüzleşmenin getirdiği hayal kırıklığıdır. Şair, çocukluk imgesini sürekli vurgulayarak bu masumiyeti geri dönüşü olmayan bir kırılma olarak sunuyor. Kekeme bir çocuğun titreyen sesiyle başlayan şiir, bireysel kırılganlıkların toplumsal baskılarla nasıl iç içe geçtiğini vurguluyor.

Şairin ustaca dokunduğu noktalardan biri, kişisel ve toplumsal dargınlıkları harmanlamasıdır. "Dargınım, mülteci gibiyim" dizeleri, bireyin kendini toplumdan dışlanmış ve kaybolmuş hissetmesini yansıtırken, aynı zamanda mülteciliğin evrensel yalnızlığını çağrıştırıyor. Bu yalnızlık sadece bireysel bir tecrit değil, aynı zamanda toplumsal bir yalnızlık olarak da ele alınıyor. Şair, devrimlerin yoksulluklardan, savaşların ise ölüm ve kayıplardan doğduğunu ifade ederek bu yalnızlığı tarihsel bir bağlama oturtuyor.

Bir diğer önemli tema ise kimlik ve aidiyet duygusudur. "Biz çoğuz dedi baba şair" dizesi, toplumun gücüne ve dayanışmasına vurgu yaparken, aynı zamanda geçmişin şairlerine ve onların ideallerine bir selam niteliği taşır. Fakat bu güçlü aidiyet duygusuna rağmen, içsel bir sokakta kalmış olma hissi ve "kimsesizlik" vurgusu, bireyin hala arayışta olduğunu ve tam anlamıyla ait olamadığını ifade eder.

Şiirin dili, yalın ve bir o kadar da derin duygularla örülmüştür. Kekemelik, titreme, esinti gibi betimlemeler, insan ruhunun en savunmasız yanlarını açığa çıkarırken, "soğuk ranzada yatan şairler" gibi imgelerle toplumsal baskılar ve sanatçının yalnız mücadelesi gözler önüne seriliyor. Şairin feraseti ise bir umut ışığı olarak beliriyor: belki bir gün, ışığa koşan izler silinmeden, kimsesizlik sona erecek.

Sonuç olarak, "İçimde Bir Sokak Var" şiiri, bireyin iç dünyası ile toplumun karmaşık yapısını ustalıkla birleştiren, derin bir kırılganlık ve umut arasındaki gelgitleri anlatan bir şiirdir. Şairin içindeki sokak, belki de hepimizin içinde yankılanan bir arayış, bir kimlik ve aidiyet savaşıdır.