SON MEKTUP

SON MEKTUP

Bir gün ölürüm demiştim, hatırlar mısın?
Gülümsemiştin gözlerimin içine bakarak
İnanmamış gibi susmuş başını öne eğmiştin
İşte bak, işte bak toprağın altındayım
Yıldızsız bir gece gibi burası, karanlıktan da öte
Katran karası
Her şeyin unutulduğu yer derlerdi buraya
Ama burada da sen aklımdasın
İlk defa elinden tutuğum o bahçe
Beraber kopardığımız leylaklar
Kitabımın arasında kurutmuş
Her bakışta seni ve o günü yaşamıştım

Ölmeden birkaç gün önceydi
O bahçeyi son defa görmek istedi gönlüm
İlk günkü heyecanla gittim oraya
Yıllar bizim gibi onu da eskitmişti.
O leylak ağacı kuruyup yok olmuş
Çevresi ayrık otları ile dolmuştu
Havuzun taşları kırık dökük, senelere yenilmişti
Tıpkı sevdamız gibi.
Köşedeki su içtiğimiz.
Hatırlıyor musun o çeşmeyi
O da kurumuş.
Papatya topladığımız yerleri çalılıklar bürümüş
Dikenli mi dikenli tıpkı hayatım gibi.
Rüzgâr söylüyordu bizim eski şarkımızı
Bende ona katılıp Vaz geç söyleme artık
Hatırlatma mazideki aşkımızı diyebildim.
Ama gözlerime
Ama gözlerime sözüm geçmedi,
Dört damla gözyaşımı bıraktım orada.
Anıları yıkasın diye.