NAZLI GAZETESİ

GÜVEN ALBAYRAK - İSTANBUL,

Bazen gökyüzü bulutlarla dolar, rüzgâr sert eser, sokaklar hüzün kokar. Günün ağırlığı omuzlarımıza çökerken, içimizde bir ses fısıldar: “Yarın var…” İşte ihtiyacımız olan tek şey budur—yarına inanmak.

Bir tohum düşünün. Toprağın derinliklerinde sessizce bekler. Ne fırtınalar, ne yağmurlar geçer üzerinden… Ama o bilir, bir gün güneş onun için doğacak. İşte biz de böyleyiz; kalbimizde sakladığımız umut, bizi yarına taşır.

Bugün belki canımız yanıyor, belki anlam veremediğimiz kırgınlıklar içimizi kemiriyor. Fakat biz, yarının avuçlarımıza bırakacağı ışığa inanırsak, bütün bu gölgeler kaybolacak. Husumetler, bilinmeyen düşmanlıklar, içimizde biriktirdiğimiz hüzünler… Hepsi sabahın ilk ışıklarıyla eriyecek. Çünkü güneşin doğması, umudun yeniden filizlenmesi demektir.

İşte bu yüzden, her gece uyumadan önce kalbimizde bir çiçek büyütelim. Adını “umut” koyalım. Ve sabah uyandığımızda o çiçeği sulayarak güne başlayalım. Kim bilir? Belki de yarın, o çiçek bahçeye dönüşür.

Yarın, bizi bekleyen masalsı bir hikâyedir. Ve biz, o masalın en güzel satırlarını yazacağız…